تاریخچه سری Call of Duty: از خاکریزهای نرماندی تا سمی‌ترین لابی‌های وارزون (قسمت اول: دوران طلایی)

فصل اول: وقتی مدال افتخار (Medal of Honor) پادشاه بود

شاید باورش برای گیمرهای نسل جدید (Z) سخت باشه، ولی یه زمانی بود که اصلا کالافی وجود نداشت. اون موقع همه چیز دست EA بود و بازی Medal of Honor. اما یه تعدادی از سازنده‌های همون بازی که دیدن EA داره زیادی بهشون زور میگه، قهر کردن و یه استودیوی کوچیک زدن به اسم Infinity Ward.

اونا یه هدف داشتن: "یه بازی بسازیم که گیمر حس کنه واقعا وسط جنگه، نه اینکه رمبو باشه". و اینطوری بود که سال ۲۰۰۳، اولین Call of Duty متولد شد.

Call of Duty 1: شوکِ سینمایی

اولین باری که بازی رو اجرا کردیم، فک‌مون افتاد. تا قبل از اون عادت داشتیم یه تنه بریم جلو و همه رو بکشیم. اما توی کالاف ۱، هم‌تیمی‌هات کنارت می‌مردن، فریاد می‌زدن و سنگر می‌گرفتن. اون مرحله استالینگراد رو یادتونه؟ که خشاب بهت نمی‌دادن و فقط ۵ تا تیر می‌دادن؟ اونجا فهمیدیم این بازی با بقیه فرق داره.

فصل دوم: افسانه‌ای به نام Call of Duty 2

اگه شما یه گیمر ایرانی باشید و اسم مپ Toujane (توجان) تن‌تون رو نلرزونه، باید بگم نصف عمرتون بر فناست! سال ۲۰۰۵ بود. کالاف دیوتی ۲ اومد و شد "پادشاه مطلق گیم‌نت‌های ایران".

کالاف ۲ اولین جایی بود که سیستم "Health" خطی حذف شد. دیگه لازم نبود دنبال جعبه کمک‌های اولیه بگردید؛ فقط کافی بود چند ثانیه سنگر بگیرید تا خون‌تون پر بشه (همون سیستم مربای توت‌فرنگی روی صفحه!). این بازی اونقدر کامل بود که هنوزم که هنوزه سرورهای آنلاینش توی ایران فعاله.

فصل سوم: انقلاب مدرن (Modern Warfare 1)

سال ۲۰۰۷ رسید. همه منتظر بودن دوباره برگردیم جنگ جهانی دوم و نازی بکشیم. اما اینفینیتی وارد گفت: "نه داداش، بسه دیگه".

اونا ریسک بزرگی کردن و جنگ رو آوردن به زمان حال. نتیجه‌اش شد Call of Duty 4: Modern Warfare. بازی‌ای که صنعت گیم رو به "قبل و بعد" از خودش تقسیم کرد.

چرا MW1 شاهکار بود؟

• کاپیتان پرایس: با اون سیبیل‌های درهم تنیده و جملات فلسفی‌اش. یه فرمانده که حاضر بودیم براش بمیریم.
• مرحله All Ghillied Up: بیاید روراست باشیم، این بهترین مرحله مخفی‌کاری تاریخ شوترهاست. دراز کشیدن توی چمن‌های چرنوبیل، حبس کردن نفس وقتی تانک‌ها از کنارت رد می‌شدن... هنوزم استرسش رو دارم!
• انفجار هسته‌ای: اون صحنه‌ای که کاراکترمون (جکسون) بعد از انفجار اتمی از هلیکوپتر میفته بیرون و آروم آروم می‌میره... هیچکس باورش نمی‌شد قهرمان بازی بمیره. اونجا فهمیدیم تو این بازی شوخی ندارن.

فصل چهارم: اوج قله و خیانت بزرگ (Modern Warfare 2)

سال ۲۰۰۹. هایپ (Hype) برای این بازی اونقدر زیاد بود که مردم دم مغازه‌ها می‌خوابیدن. MW2 اومد و ثابت کرد که "دود از کنده بلند میشه".

No Russian: مرحله‌ای که دنیا رو تکون داد

مرحله فرودگاه. وقتی ماکاروف گفت "Remember, No Russian" و اون کشتار شروع شد، اخبار ۲۰:۳۰ خودمون هم نشونش داد! جنجالی‌ترین مرحله تاریخ گیم که نشون داد جنگ چقدر می‌تونه کثیف باشه.

لابی‌های سمی Xbox 360 و PS3

مولتی‌پلیر MW2 جایی بود که اصطلاح "Toxic" متولد شد. اینترونشن (Intervention) دست می‌گرفتی، کوییک اسکوپ (Quick Scope) می‌زدی و اگه می‌باختی، یه بچه ۱۲ ساله اون سر دنیا بهت فحش می‌داد! مپ‌های Rust و Terminal خونه دوم ما بودن.

فصل پنجم: اعداد، میسون! اعداد! (Black Ops 1)

بعد از MW2، همه فکر می‌کردن دیگه بهتر از این نمیشه. اما استودیوی Treyarch (که همیشه زیر سایه اینفینیتی وارد بود) اومد وسط و گفت: "برید کنار، نوبت منه".

Black Ops 1 ما رو برد به جنگ سرد. داستانش؟ یه شاهکار روانشناختی. "الکس میسون" که روی صندلی بسته شده و یه سری عدد می‌بینه. آخر بازی که می‌فهمیم "رزنوف" تمام مدت تو ذهن خودمون بوده... پشم‌ریزون‌ترین پلات توییست (Plot Twist) تاریخ بود.

تولد زامبی‌ها

البته زامبی توی World at War شروع شد، اما توی بلک اپس ۱ به بلوغ رسید. مپ "Kino der Toten". آهنگ 115. تفنگ Ray Gun. ساعت‌ها دور خودمون می‌چرخیدیم (Train می‌کردیم) تا رکورد بزنیم. چه دورانی بود...

فصل ششم: آینده‌نگری ترسناک (Black Ops 2)

به نظر من (مجید)، Black Ops 2 بهترین پکیج کامل تاریخ کالاف دیوتی بود. چرا؟

1. رائول منندز (Raul Menendez): بهترین نقش منفی تاریخ سری. کسی که بدذات نبود، درد کشیده بود. انقدر شخصیت‌پردازیش قوی بود که گاهی حق رو به اون می‌دادیم.
2. داستان چند شاخه: برای اولین بار، تصمیمات ما پایان بازی رو عوض می‌کرد. میسون رو بکشیم یا زنده بذاریم؟ هارپر چی؟
3. مولتی‌پلیر بالانس: مپ "Hijacked" (همون کشتی تفریحی). بهترین گان‌ها، بهترین اسکوراستریک‌ها.

اینجا بود که دوران طلایی کالاف دیوتی به اوج خودش رسید. و متاسفانه، بعد از هر اوجی، یک سقوط هست...

فصل هفتم: دوران تاریک (The Dark Ages) و جت‌پک‌های لعنتی

بعد از Black Ops 2، یه اتفاق عجیب افتاد. اکتیویژن فکر کرد ما گیمرها دلمون می‌خواد بپریم هوا! دوران "Exo-Suit" شروع شد.

Ghosts: سگی که ستاره شد

بازی Call of Duty: Ghosts (۲۰۱۳) قرار بود جای MW4 رو بگیره. ولی تنها چیزی که ازش یادمون مونده، سگمون "رایلی" و اون ماسک‌های باحالش بود. کمپین بدی نداشت، ولی مولتی‌پلیرش توی مپ‌های بزرگ و بی‌روح گم شده بود. اینجا اولین باری بود که حس کردیم پادشاه داره پیر میشه.

Advanced Warfare: احترام نظامی با دکمه F

سال ۲۰۱۴. کوین اسپیسی (Kevin Spacey) اومد که ویلن بازی باشه. گرافیک بازی واقعاً نسل جدید بود، اما گیم‌پلی... بیاید روراست باشیم، کالاف دیوتی جای پرواز کردن نیست! سیستم "Supply Drop" (لوت باکس) هم اینجا اومد و رسماً جیب ما رو هدف گرفت.

Infinite Warfare: دیسلایک‌باران!

اوج فاجعه سال ۲۰۱۶ بود. وقتی تریلر Infinite Warfare اومد، مردم انقدر عصبانی بودن که رکورد "بیشترین دیسلایک تاریخ یوتیوب" رو براش ثبت کردن! جنگ توی فضا؟ لیزر؟ ما فقط می‌خواستیم چکمه‌هامون خاکی بشه، نه اینکه سفینه برونیم. البته خدایی داستانش (Campaign) خیلی احساسی و قوی بود (سلام به E3N یا همون ایتن!)، ولی مولتی‌پلیرش همون لحظه تولد مرده بود.

فصل هشتم: بازگشت به ریشه‌ها (WWII و Black Ops 3/4)

اکتیویژن فهمید گند زده. پس یه عقب‌گرد کرد. WWII ما رو برد به نرماندی، ولی دیگه اون حس قدیم رو نداشت. Black Ops 3 با اینکه جت‌پک داشت، ولی به خاطر زامبی‌های شاهکارش (Shadows of Evil) و مولتی‌پلیر روونش، هنوزم طرفدار داره.

اما Black Ops 4؟ اولین کالافی که "بخش داستانی" نداشت! یه توهین بزرگ به مایی که عاشق قصه بودیم. در عوض "Blackout" رو داشت که اولین تلاش کالاف برای بتل رویال بود. خوب بود، ولی عالی نبود.

فصل نهم: بازگشت پادشاه (Modern Warfare 2019)

سال ۲۰۱۹. اینفینیتی وارد برگشت و در رو با لگد باز کرد.
"Bravo Six, Going Dark."

این جمله کاپیتان پرایس، مو به تن همه سیخ کرد. MW 2019 یک ریبوت (Reboot) بود. گرافیک فتورئالیستیک، صداگذاری اسلحه‌ها که انگار واقعاً داشتیم تیر می‌زدیم، و انیمیشن ریلود (Reload) که هنر خالص بود.

• گان‌اسمیت (Gunsmith): برای اولین بار می‌تونستیم تفنگ‌مون رو مثل لگو بسازیم. لوله کوتاه، قنداق سنگین، لیزر... هر تفنگ هزار تا حالت داشت.
• کمپین واقع‌گرایانه: مرحله "Clean House" (پاکسازی خانه) رو یادتونه؟ با دوربین دید در شب، آروم آروم طبقات رو پاکسازی می‌کردیم. ترسناک، واقعی و شوکه کننده.

فصل دهم: طوفانی به نام وارزون (Warzone)

مارس ۲۰۲۰. کرونا اومد و همه خونه‌نشین شدیم. درست همون موقع، اکتیویژن بمب اتم رو انداخت: Warzone. رایگان برای همه.

خاطرات وردانسک (Verdansk)

اگه گیمر باشید، محاله که دوران قرنطینه رو بدون وارزون گذرونده باشید.
یادتونه؟
فرود اومدن روی سقف بیمارستان (Hospital)، کمپ کردن توی برج مراقبت (ATC)، درگیری‌های وحشتناک توی زندان (Gulag). اون لحظه‌ای که یارت رو بای‌بک (Buy Back) می‌کردی و اون با کلت از آسمون میومد و اسکواد حریف رو وایپ می‌کرد.

فصل یازدهم: سراشیبی مجدد (Vanguard و MW2/MW3 جدید)

متاسفانه تاریخ تکرار میشه. موفقیت وارزون باعث شد اکتیویژن تنبل بشه.

• Vanguard: یه بازی جنگ جهانی دیگه که هیچکس نخواست. تفنگ‌هاش توی وارزون خرابکاری کردن (یادتونه تفنگ‌های جنگ جهانی لیزر داشتن؟!).
• MW2 (2022): خوب شروع کرد ولی سیستم "موومنت" (Movement) رو کند کرد. دیگه نمی‌شد اسلاید-کنسل (Slide Cancel) زد.
• MW3 (2023): و اما شاهکار آخر! بازی‌ای که در واقع یه DLC هفتاد دلاری بود. کمپین ۳ ساعته و افتضاح. تنها نکته مثبتش این بود که موومنت رو دوباره سریع کرد و مپ‌های قدیمی MW2 2009 رو بازسازی کرد.

جمع‌بندی: آینده چی میشه؟ (Call of Duty x Microsoft)

حالا که مایکروسافت (ایکس باکس) اکتیویژن رو خریده، یه امید تازه زنده شده: اومدن کالاف‌های قدیمی روی گیم پس (Game Pass).

تصور کنید دوباره سرورهای بلک اپس ۲ شلوغ بشه. تصور کنید یه کالاف دیوتی ساخته بشه که ۲ سال روش وقت بذارن نه اینکه هر سال یه چیز ناقص بدن بیرون. ما گیمرها آدم‌های ساده‌ای هستیم؛ ما فقط یه داستان خوب می‌خوایم، یه مولتی‌پلیر بالانس، و شاید... فقط شاید... یه بار دیگه شنیدن صدای کاپیتان پرایس که میگه: "On your feet soldier, we are leaving!"