۱. مقدمه: ۳۰ سال فرار از زامبیها
سری Resident Evil مثل یک ترن هوایی است. لحظاتی دارد که شما را از شدت ترس میخکوب میکند و لحظاتی که از شدت اکشن زیاد، خسته میشوید. کپکام (Capcom) در طول این سه دهه، بارها فرمول بازی را عوض کرده است: از دوربینهای ثابت و کنترل تانکی، به دوربین روی شانه انقلابی و سپس اول شخصِ ترسناک.
در این رتبهبندی تکین پلاس، ما فقط نسخههای اصلی (Mainline) و بازسازیهای بزرگ را در نظر گرفتیم. اسپینآفهایی مثل Operation Raccoon City یا Umbrella Corps به دلیل کیفیت پایین، ارزش بررسی نداشتند.
۲. رتبههای پایین: وقتی کپکام راه را گم کرد
رتبه ۱۲: Resident Evil 6 (سال ۲۰۱۲)
این بازی نماد "بحران هویت" است. کپکام سعی کرد همه را راضی نگه دارد: طرفداران اکشن (کمپین کریس)، طرفداران وحشت (کمپین لئون) و طرفداران نبرد تنبهتن (کمپین جیک). نتیجه؟ یک آش شلهقلمکار که هیچکدام را راضی نکرد. داستان درهموبرهم، دکمهزنیهای (QTE) بیش از حد و تبدیل شدن زامبیها به سربازان مسلح، این بازی را به ضعیفترین نسخه اصلی تبدیل کرد.
رتبه ۱۱: Resident Evil 0 (سال ۲۰۰۲)
این بازی ایده جالبی داشت: کنترل همزمان دو شخصیت (ربکا و بیلی). اما تصمیم عجیب حذف "صندوقچه آیتم" (Item Box) بازی را به یک کابوس تبدیل کرد. شما مجبور بودید آیتمهایتان را روی زمین رها کنید و بعداً برگردید و آنها را بردارید. این "Backtracking" اجباری، ریتم بازی را کشت.
رتبه ۱۰: Resident Evil 3 Remake (سال ۲۰۲۰)
بعد از شاهکار ریمیک نسخه دوم، انتظارات از نمسیس (Nemesis) بالا بود. اما این بازی یک فرصت از دست رفته بود. حذف بخشهای مهمی مثل "برج ساعت" و "پارک راکون سیتی"، کوتاهی بیش از حد کمپین (۵ ساعت) و تبدیل شدن نمسیس به یک باس اسکریپت شده، باعث شد طرفداران قدیمی ناامید شوند.
۳. رتبههای میانی: بازیهای خوب اما نه عالی
رتبه ۹: Resident Evil 5 (سال ۲۰۰۹)
اگر این بازی را به عنوان یک شوتر اکشن کوآپ (Co-op) ببینید، یکی از بهترینهای تاریخ است. کشتن زامبیها با دوستان بسیار لذتبخش است. اما به عنوان یک "رزیدنت اویل"؟ اصلاً ترسناک نیست. کریس ردفیلد که به سنگ مشت میزند و شوا که مدام مهمات هدر میدهد، آن حس تنهایی و وحشت را از بین بردند.
رتبه ۸: Resident Evil Revelations 1 & 2
این سری فرعی تلاش کرد تا تعادلی بین اکشن مدرن و وحشت کلاسیک ایجاد کند و تا حد زیادی موفق بود. کشتی نفرینشده در نسخه اول و زندان جزیره در نسخه دوم، اتمسفری عالی داشتند، اما بودجه محدود و طراحی دشمنان تکراری مانع از تبدیل شدن آنها به شاهکار شد.
رتبه ۷: Resident Evil Village (سال ۲۰۲۱)
نسخه هشتم مثل یک "پارک موضوعی وحشت" است. قلعه دیمیترسکو، خانه عروسکهای آنجی، کارخانه هایزنبرگ... هر بخش تم متفاوتی دارد. بازی بسیار سرگرمکننده و متنوع است، اما انسجام داستانی و ترسِ خالص نسخه هفتم را ندارد. ایتن وینترز در این بازی بیشتر شبیه به یک ابرقهرمان نامیرا شده بود تا یک انسان عادی.
۴. رتبههای برتر: شاهکارهای ابدی
رتبه ۶: Resident Evil 7: Biohazard (سال ۲۰۱۷)
این بازی نجاتدهنده سری بود. بعد از فاجعه RE6، کپکام با تغییر دوربین به اول شخص و بازگشت به ریشهها (یک خانه، یک خانواده دیوانه و کمبود مهمات)، ترس را دوباره به رگهای گیمرها تزریق کرد. خانواده بیکر (Bakers) هنوز هم یکی از ترسناکترین آنتاگونیستهای تاریخ هستند.
رتبه ۵: Resident Evil 2 Original (سال ۱۹۹۸)
بازیای که همه چیز را بزرگتر کرد. ایستگاه پلیس RPD، سیستم سناریوی A و B (لئون و کلر) و معرفی شخصیتهای نمادین. با وجود گرافیک قدیمی و کنترل تانکی، طراحی مراحل و پازلهای این بازی هنوز هم کلاس درس است.
رتبه ۴: Resident Evil 4 Original (سال ۲۰۰۵)
شاید مهمترین بازی اکشن تاریخ. دوربین روی شانه (Over the Shoulder) که استاندارد تمام شوترهای سوم شخص شد (از Gears of War تا Uncharted)، مدیون این بازی است. لئون کندی در این بازی تعادل کاملی بین یک مامور خفن و یک بازمانده وحشتزده داشت.
۵. سه پادشاه: بهترینهای تاریخ
رتبه ۳: Resident Evil 1 Remake (سال ۲۰۰۲)
هنوز هم بسیاری معتقدند این "خالصترین" تجربه وحشت و بقاست. عمارت اسپنسر با گرافیک پیشرندر شده (Pre-rendered) هنوز هم زیبا و دلهرهآور است. اضافه شدن "Crimson Heads" (زامبیهایی که اگر آنها را نسوزانید، سریعتر و وحشیتر برمیگردند) لایه جدیدی از استراتژی را اضافه کرد. این تعریف دقیق Survival Horror است.
رتبه ۲: Resident Evil 2 Remake (سال ۲۰۱۹)
کپکام با این بازی نشان داد "بازسازی" یعنی چه. آنها فقط گرافیک را ارتقا ندادند؛ بلکه گیمپلی را مدرن کردند و مستر ایکس (Mr. X) را به یک تعقیبگر کابوسوار تبدیل کردند که صدای قدمهایش در راهروهای RPD لرزه بر اندام میانداخت. سیستم قطع عضو زامبیها و اتمسفر تاریک و بارانی راکون سیتی، بینقص بود.
رتبه ۱: Resident Evil 4 Remake (سال ۲۰۲۳)
و اما پادشاه. چطور میتوان یک شاهکار (RE4 اصلی) را بهتر کرد؟ کپکام این کار را کرد. RE4 Remake تمام نقاط قوت نسخه اصلی را حفظ کرد و نقاط ضعفش (مثل بخشهای جزیره و اشلیِ دستوپاجلفتی) را برطرف کرد. سیستم Parry با چاقو، گیمپلی را سریع و تاکتیکی کرد. داستان تاریکتر و منطقیتر شد و گرافیک RE Engine به اوج خود رسید. این بازی "پکیج کامل" است: ترس، اکشن، پازل، داستان و ارزش تکرار بالا.
۶. جمعبندی تکین پلاس: آینده سری با RE9
سری رزیدنت اویل نشان داده که میتواند بارها پوستاندازی کند و زنده بماند. حالا همه نگاهها به Resident Evil 9 است که طبق شایعات، قرار است اولین تجربه جهانباز (Open World) سری باشد. آیا کپکام میتواند کیفیت و ترس را در مقیاس بزرگ حفظ کند؟ تاریخ نشان داده که نباید آنها را دستکم گرفت.
نظر شما چیست؟ آیا با رتبه ۱ بودن RE4 Remake موافقید یا دلتان برای دوربینهای ثابت تنگ شده است؟